Moje słowa pisane...

Nieopodal lasu, w malutkiej norce

Mieszkały sobie trzy małe zające.

Codziennie rankiem, gdy się obudziły

Wstawały szybciutko i do lasu pędziły.

Zwinne i skoczne, te małe zające

Uwielbiały wręcz wspólne hasanie po łące.

Cel ich wyprawy - to nie tylko skakanie,

Trzeba było zjeść rankiem porządne śniadanie.

Jak na roślinożerne zwierzątka przystało,

Zajadały się trawką i szyszkami jakich mało.

Smakowite dla nich kawałki kory były,

Ale ich ostre pazurki, i z tym sobie poradziły.

Gdy już sobie pojadły i miały dużo siły,

Przycupnęły na polanie i słuch swój wytężyły.

Bo dochodziły ich jakieś odgłosy – jęki, płacze.

Nagle patrzą, a ku nim mały zajączek ledwie skacze.

Podskoczyły do niego trzy dzielne zwierzaki

I niezwłocznie zapytały, skąd jego płacz taki.

Mały zajączek z miną przerażoną

Odparł, że wpadł w sidła i ma łapkę zranioną.

Nasze mądre zające na moment go odstąpiły,

Zgromadziły się wokół siebie i żywo prawiły.

Ich wspólne narady długo jednak nie trwały,

Jeden z trzech zajączków wystąpił i rzekł: „Mały,

Niczym się nie przejmuj, my ci pomożemy.

Wyleczymy ci tą łapkę i się tobą zajmiemy.

Trzy mądre zajączki jak zadecydowały,

Wzięły małego do norki się nim opiekowały.

Gdy już jego łapka całkiem wydobrzała,

Radości było z tego co nie miara.

Trzy mądre zające dobrze się spisały,

A do tego wszystkiego – nowego przyjaciela zyskały.

źródło obrazka:http://images.forwallpaper.com/files/thumbs/preview/57/571729__three-bunnies_p.jpg